Categorie: dagboek

Mama ging vandaag winkelen met beppe en daarom was papa deze woensdagmiddag thuis. Het was mooi weer, dus moesten we naar buiten. Mama had in een filmpje van Enzo Knol gezien dat de hertjes bij het Zeisterbos dol zijn op eikels. Rond onze flat hadden we er heleboel verzameld dus die gingen we samen naar de hertjes brengen. Veerle van Handje Helpen ging ook gezellig mee.

Het was erg gezellig bij de hertjes en het was echt heerlijk buiten. In eerste instantie leek het er op dat ze onze meegebrachte lekkernijen helemaal niet wilden hebben. Daarom begonnen Kaye en Yahro alles over het hek te gooien. Toen kwamen ze toch allemaal onze kant uit om lekker te snoepen. Uiteindelijk zijn er dus ook een aantal uit de hand gegeten. Kaye vond dat helemaal super.

Daarna gingen we nog even spelen in het bos, bij een mooie hut. Papa zag een kikker en zei dat tegen Kaye. Die aarzelde geen moment en hij vloog er achteraan door de struiken. Wat denk je? Hij had hem nog gevangen ook! Viënn en Yahro vonden het maar een beetje vies. Kaye heeft de kikker uiteindelijk een stukje verderop vrijgelaten en toen wilde Viënn hem natuurlijk ineens wel hebben. De kikker was gelukkig slim genoeg en was goed verstopt of gauw ver weg gesprongen waardoor Viënn hem niet kon hebben. Heel verstandig want ze had hem eerder al bijna fijn geknepen!

Hoe kan een dag zo rustig beginnen en zo ontzettend druk worden. Nou dat gingen we vandaag dus mee maken. In eerste instantie was alleen het plan om weer eens naar de Open dag van de brandweer in Zeist te gaan. Hier zijn we volgens mij 2 jaar geleden ook geweest en het leek ons leuk om weer eens te kijken.

Bij de brandweer aangekomen stond er een grote hoogwerker en hier kon je voor een klein prijsje ook in plaatsnemen en dan ging je helemaal omhoog waar je een mooi uitzicht had. Super stoer ding natuurlijk en iedereen wilde daar gelijk in. Daarmee werd dus het geduld ook gelijk op de proef gesteld. De wachtrij voor de hoogwerker was klein (4 of 5 personen en er mochten meerdere in 1 keer mee), alleen was de hoogwerker niet bedoeld om dertig keer heen en weer te gaan. Dus na een aantal ritjes moest de machine afkoelen. Wel logisch natuurlijk want het is een beetje gek om een machine kapot te maken op een open dag.

Dit vonden ze niet erg dus Yahro en Viënn bleven wachten met papa terwijl mama met Kaye de muntjes ging halen en even rond kijken. Uiteindelijk kwam het er op neer dat papa bij de hoogwerker de plek in de rij hield want de burgemeester ging officieel de open dag openen door de deur open te beuken. Hilarisch want de deur die hiervoor werd gebruikt ging met geen mogelijkheid open. De burgemeester stond te beuken in zijn brandweerpak maar er gebeurde niks. Uiteindelijk zou een echte brandweerman het klusje wel even klaren…. Zonder resultaat. Wat bleek, de deur zat dichtgelast en was alleen bedoeld om te oefenen met stoten!

Hierna kwamen Yahro en Viënn weer netjes bij papa in de rij wachten. Voor ons was een mevrouw met kindjes en er konden nog meer mee. Papa zou dan niet mee kunnen maar dat was niet zo erg. Dus alle drie de kinderen gingen met de mevrouw en haar kindjes mee naar boven. Yahro, Viënn en Kaye vonden het toch wel spannend in de hoogwerker en waren beetje blij dat ze weer beneden waren.

Door naar de volgende activiteit. Er waren met LEGO allemaal brandweer inzetten nagemaakt. Bij iedere inzet stond een letter. Aan de hand van een boekje met de nieuwskop moest je dan de juiste letter bij iedere nieuwskop zien te krijgen. Dat was toch best wel een beetje lastig maar uiteindelijk is het Kaye, Yahro en Viënn gelukt om alle letters te krijgen en dus ook het antwoord. Dit leverde ze een mooie brandweerauto-sleutelhanger op!

Achter de kazerne zijn altijd allerlei demonstraties en deze keer was dat gelukkig niet anders. Het rook er alleen vooral heel erg lekker naar vers gebakken hamburgers en uitjes (of cipels). Aan deze verleiding hebben we heel even kunnen weer staan maar uiteindelijk moesten we gewoon een lekkere hamburger eten.

Yahro had ervoor gezorgd dat papa met de ram een deur open moest beuken. Papa was iets minder enthousiast want die zag de beelden van de burgemeester voor zich. Die ram had echt wel een flink gewicht maar hij deed goed zijn best en in 4 rammen was de deur open. Volgens de brandweerman die het begeleide zat waarschijnlijk het houtje er niet in, want het ging zo makkelijk. Dat ging ik dus even controleren en er zat zeker wel een hout in. Conclusie van Yahro: “Papa is gewoon sterk”. Nou, daar doen we het voor!

Kaye, Yahro en Viënn hebben ook alle drie weer een auto aan gort gesneden met zo’n hele grote hydraulische schaar. Wat een ding is dat, zoveel kracht er in zo’n apparaat zit! Net als de hydraulische krik waarmee ze een auto zo een stukje op kunnen tillen. Yahro en Viënn kregen hem niet eens opgetild en Kaye wel een klein beetje maar die kon er echt niet mee lopen.

Nieuwe deze keer was dat je aangekleed kon worden net als de brandweer en dan met een zuurstoffles op de rug een brandende container in kon. Hier werden dan wat dingen uitgelegd. Papa en mama vonden dat wel heel interessant. Papa werd in het brandweerpak geholpen en ging de container in. Dat was echt wel indrukwekkend. Het was super warm en de brandweermannen die mee ging deden alles heel goed uitleggen. Waar je op moet letten bij brand en hoe warm de rook eigenlijk wel niet word in een brand gebouw. Een ervaring rijker en de hele dag naar brand ruikend deed papa het pak uit.

De kinderen konden ook ervaren hoe het was om in een gebouw vol rook je te oriënteren. Ze waren nog geen minuut binnen en waren alweer buiten. Ze zagen niks en met de rook was het zo spannend dat het teveel werd. Tijd om weg te gaan, naar Kijkduin!

Want ondertussen met Frank, Nancy, Femke en Yara afgesproken om samen Pokémon te gaan vangen. Bij Kijkduin heb je namelijk heel veel Pokémon en ook bijzondere. Omdat ze bezig zijn om de overlast van Pokémon te verminderen bij Kijkduin is het nu of nooit. Wij waren er al vaker geweest maar Frank en Nancy nog niet. Die keken dus hun ogen uit toen ze zagen hoeveel mensen daar wel niet liepen om Pokémon te vangen.

In een andere app zaten ze te kijken waar speciale kwamen en weg waren ze… achter de meute aan om die ene Pokémon te vangen. Het was erg gezellig met Frank en Nancy en we waren al snel een paar uur verder, eigenlijk etenstijd. Wat ga je dan doen? De frietkraam deed hele goede zaken daar bij Kijkduin maar eigenlijk wilden we ook wel een beetje rustig zitten met de kinderen. Daarom gingen we eerst een Steakhouse. Geen plaats in de herberg voor zoveel mensen dus moesten we toch wat anders kiezen.

Uiteindelijk kwamen we terecht bij een Mexicaans restaurant die wel genoeg ruimte had om 9 mensen te herbergen. De menukaart was een raadsel, behalve dan voor Nancy en Frank. Uiteindelijk hebben we lekker gegeten. Yahro en Kaye hebben ook gegeten maar waren ondertussen ook heel druk bezig om steeds weer naar buiten te gaan op zoek naar Pokémon.

Al met al was het dus een hele lange dag en was iedereen blij dat ie in zijn bedje lag. Frank en Nancy, bedankt voor de gezellige middag en avond!

Vandaag gingen we weer even weg want het was ook heerlijk weer. Vorig jaar hebben we dit ook gedaan en dat was erg ehm.. voedzaam. Heerlijk vers fruit zelf van de boom plukken, fruit dat dan gewoon nog bijna 3 weken goed blijft! Nationale Appelplukdag noemen ze dat tegenwoordig.

We gingen ook naar dezelfde boerderij als vorig jaar. Er was wel een verschil want deze keer gingen we op een andere akker plukken (dat wisten we eerst niet). Je kon een muntje kopen zodat je met de trekker met aanhanger naar het plukterrein kon worden gebracht. Vorige keer hadden we dat stukje gelopen maar de kinderen vonden dat natuurlijk erg leuk. Je kon met een normale wagen met bankjes of een diervervoerkar. Uiteraard moesten wij wachten op de diervervoerkar. Yahro had daar zijn zinnen op gezet!

Dus wij ingestapt en daar ging de trekker. We reden het boerenerf af. Ok, leuk, ze maken er echt een tochtje van richting de akker in plaats van er gelijk heen te rijden. Yahro en Viënn begonnen dierengeluiden te maken. Ze waren schaapjes en iedere fietser die we tegenkwamen moest het horen. Toen kwamen we bij stoplichten en gingen we onder het spoor door, dat is wel gek. Rechtsaf en een stukje rechtdoor, weer een parkeerplaats. Daar tegenover was het plukken. Een hele andere plek dus.

Stiekem toch wel blij dat we dan maar even de makkelijke weg hadden gekozen kregen we voordat we mochten gaan plukken nog even uitleg hoe je het beste kan plukken en waar je op moet letten. We kregen 2 tasjes mee en konden daar appels (alle soorten), peren (conference) en stoofperen in doen. Per 1 kilo 1 EUR. Er werd door de kinderen natuurlijk gelijk geplukt. Iedere appel die we tegenkwamen ging in de tas. Rustig aan kinderen, we hoeven de boomgaard niet leeg te plukken!

Nieuw doel voor de kinderen: “Papa wil grote appels!”. Die bleken er alleen ook heel veel te hangen. De kinderen even in de rem – oftewel we gaven ze een mooie appel om op te eten – en op naar de stoofpeertjes. Het appel eten bij Yahro ging natuurlijk weer niet helemaal van een leien dakje dus moest er steeds een hapje in gebeten worden zodat hij het alleen maar hoefde te kauwen. Lang leven losse tanden! We hebben grote mooie stoofperen geplukt die hopelijk nog een lange tijd goed blijven want we hadden van pake en beppe ook al stoofpeertjes mee gekregen.

Nu waren we alleen nog op zoek naar de handperen. Het duurde maar even en toen hadden we die ook gevonden. Daar hingen ook echt weer flinke joekels tussen. De kinderen weer flink geremd in het plukken want vooral Viënn plukt gewoon echt alles wat ze ziet. Als ze nog iemand zoeken om te helpen met plukken dan moeten ze haar hebben. Als een kleine havik spot ze ieder stukje fruit. Soms trekt ze wel per ongeluk het steeltje er ook uit, daardoor gaat het fruit snel slecht worden. Dat is dus niet zo handig.

Met volle tassen gingen we naar de weegschaal. Mama schatte dat we misschien wel voor 20 kilo fruit hadden en papa zei 13. Het resultaat was 13,50 KG. Niet duur voor super vers lang houdbaar fruit. We gingen alleen ook wel een beetje voor de bloemen en bij dit veld was het qua wat er stond aan bloemen niet zo denderend. Dan maar terug naar onze veewagen en naar de boerderij.

Er stonden al veel mensen te wachten maar er passen ook echt een heleboel mensen in zo’n veewagen, zouden er ook zoveel dieren in passen? De beide schaapjes gingen weer helemaal los en een aantal kinderen deden al gauw mee. Gekke kinderen ook! Weer bij de boerderij gekomen gingen we kijken bij de boomgaard waar we vorig jaar ook hadden geplukt. Dat hek zat dicht maar er waren wel weer bloemen te plukken.

Yahro en Viënn gingen aan de slag en een kwartier later kwam Yahro aangelopen met zijn trots. Het enige probleem was dat de bloemen tijdens het plukken wat te verduren hadden gehad of hij had echt alleen maar groene stengels geplukt. Viënn zat daarentegen ergens midden in het veld, je kon haar niet eens zien alleen maar horen. Na een tijdje kwam die ook terug want Yahro wilde met haar in de fruitkarretjes met een klein trekkertje ervoor over het land rijden. Haar buit: 3 bloemetjes met een steeltje van 2 centimeter.

De kinderen gingen in de fruitbakken een rondje maken en mama maakte een mooie bosje bloemen. Het leek iedereen een goed idee als we dit bosje bloemen dan naar oma’s graf gingen brengen. De kinderen vonden het wel mooi om weer even bij het graf te zijn, alleen stond er wel behoorlijk wat onkruid. Samen hebben we het graf weer een beetje netjes gemaakt en de bloemen op het graf gezet. Nadat ze oma nog een dikke kussen hadden gegeven zijn we toen huiswaarts gegaan.

Thuisgekomen de kinderen onder de douche gegooid en nadat de douche uit was gezet duurde het heel lang voordat de deur open ging zodat ze zich gingen afdrogen. Uiteindelijk maar een blik geworpen in de badkamer en toen bleek dat ze samen bezig waren om de andere tand er uit te krijgen. Viënn had Yahro de techniek geleerd dat je een nagel net onder de tand kan zetten en dan kan trekken. Waar zou zij die techniek nou vandaan hebben? De tand zat echt super los maar was er nog steeds niet uit. Yahro had een goed idee, het was nu tijd dat papa hem er dan gewoon uit zou trekken want dat hielp met de vorige tand ook.

Hij had helemaal gelijk want papa kon met een klein beetje moeite de tand er nu zo uithalen. De tand die inmiddels misschien al 2 maanden super los zit en waar Yahro heel veel last van heeft met eten is er uit! Omdat nu ook zijn voortand aan de linkerkant boven er uit is noemen we Yahro weer even Tandloos, wat een gat zit er nou. Heel blij ging hij toen nog even vertellen hoeveel tanden er nog meer los zaten. Laten we hopen dat hij nu eerst weer even normaal kan eten voor ze weer zo los zitten dat hij er last van heeft.

Vandaag zijn we met school op schoolreisje geweest. Dit was echt super leuk. We gingen met de hele school vanaf groep 3. Yahro ging dus ook mee maar die heb ik in het park niet meer gezien. Het is daar ook zo groot.

Wat ook erg leuk was, mijn mama ging mee! Ze had niet heel veel zin in de achtbanen, toch wilde ze wel graag een keer mee. School had het heel slim gedaan in allemaal kleine groepjes, dus er was ook veel begeleiding nodig. Mijn groepje bestond uit 3 kindjes: ik, Laetitia en Elin. In de bus zaten we naast de mama (Marjan) van de Karlijn en Larissa en daarom besloten we om in het park ook samen te gaan lopen.

Dat was een goed idee want de Marjan vond het ook super leuk om overal met de kinderen in te gaan. Het was echt wel druk in het park. Eerst zijn we naar de hal geweest waar dan water op muziek beweegt, rustig beginnen. Hierna hebben we de “Piranha” gedaan. Die was echt leuk met allemaal water, daar zijn we best wel een beetje nat geworden. Wat de volgorde precies was weet ik niet meer helemaal maar in ieder geval moest ik op een gegeven moment heel lang bij een attractie wachten. Stonden wel een half uur in de rij voor we eindelijk aan de beurt waren. Daarna gingen we langs allemaal boten varen en toen werd het donker en mistig en begon het een beetje te regenen. Je voelde waterdruppels.

Na nog even varen waarin je eigenlijk niks meer zag kwamen we ineens bij soort tv’s en toen was er allemaal bliksem. Net als echte bliksem! Dit was toch best wel een beetje eng en daarom heb ik mijn oogjes even een beetje dicht gedaan. De deuren gingen open en we zoefden naar beneden, nog een stukje omhoog en toen heel hard zo het water in. Had zelfs een natte kont er van! Helaas had toen de “Vliegende Hollander” een technische storing dus het duurde nog 15 minuutjes voor ik eruit was. Het was echt super spannend maar uiteindelijk ook echt super leuk!

We hebben ook lekker frietjes gegeten in het park en mama had een grote rugtas met al onze drinkflesjes erin.

Ook zijn we nog in de theekopjes en de gekke clowntjes geweest, die waren heel grappig. De droomvlucht vond ik ook heel erg mooi met alle elfjes. “Joris en Draak” vond ik ook heel erg leuk en natuurlijk de zweefmolen. De “Python” vond ik te eng, die ging wel 3 keer over de kop. “Vogelrock” gaat ook over de kop maar dat was maar 1 keertje en dat wist ik van te voren niet, daar ben ik wel in geweest. Eigenlijk ging bijna iedereen van ons groepje overal wel in. Allemaal stoere meiden!

Ook heb ik mama nog even laten zien dat ik ook goed kan autorijden en nadat we in “Villa Volta” waren geweest was het ook weer tijd om naar huis te gaan. De busreis terug duurde wel iets langer want er stond file onderweg.

Na een hele mooie lange dag waren we erg moe en blij dat ik na het avondeten lekker naar mijn bedje kon.

Ome Germ en tante Irma wonen nog niet zo heel lang in Rotterdam en ze vonden het leuk als we een keertje langskwamen. Dat leek ons wel een erg leuk idee en daarom gingen we bij ome Germ en tante Irma brunchen. Op de ouderwetse Sikma tijd (half uur te laat dus) kwamen we aan in Rotterdam. Daar stond de koffie al te pruttelen en iedereen had echt zin in eten.

Dat moest natuurlijk toch even wachten tot we de rondleiding hadden gehad. Wat een zee van ruimte vergeleken met het kamertje waar ome Germ uit kwam. Uitzicht over een mooi grasveldje waar ze eigenlijk nog nooit iemand hadden zien zonnen (vonden ze eigenlijk wel zonde) want iedereen ging naar het Kralingse bos en het meertje daar. Blijkbaar stond ome Germ er met de rug naar toe want er lag gewoon een mevrouw op een handdoekje te zonnen.

Er was goed boodschappen gedaan dus na de rondleiding konden we met eten beginnen. Lekkere croissantjes en saucijzenbroodjes. Ook heeft ome Germ nog een ei voor iedereen gebakken, hij is een hele goede gastheer. Als we hoorden over andere uitjes waar dan bijvoorbeeld het bestek of iets ontbrak moeten we toegeven dat dit tot in de puntjes was geregeld. Viënn was nog helemaal onder de indruk over het feit dat tante Irma zo creatief is en goed kan tekenen. Ook de verzameling souvenirs uit het buitenland op de vensterbank was iets waar Viënn moeilijk weg kon blijven. Yahro vond het (nog ingepakte) drumstel heel interessant en heeft vaak het huis rond gelopen om alles goed te bekijken.

Het was lekker weer en men wilde eigenlijk wel naar buiten alleen moesten we door naar een verjaardag. De verjaardag van Yara bij Frank en Nancy. Die wonen gelukkig vlakbij ome Germ en tante Irma. Aangekomen op de verjaardag uiteraard eerst even een stuk taart gegeten en daarna lekker in de tuin met de watertafel en de andere kindjes gespeeld. Het was erg gezellig op de verjaardag. Ook aan deze gezelligheid kwam een einde, want we wilden ook nog even bij Kijkduin kijken.

Iedereen binnen het gezin speelt Pokémon dus dan moet je natuurlijk naar Kijkduin. Hier waren we natuurlijk al eens eerder geweest maar gezien de plannen om de Pokémon daar weg te krijgen moet je er van genieten zolang het kan. Frank en Nancy zijn (een beetje stiekem) ook fanatieke spelers dus die vond het wel een beetje jammer, die hadden wel mee gewild.

Mama ging rijden naar Kijkduin en dat vond ze toch wel heel spannend want zolang heeft ze haar rijbewijs nog niet en op Kijkduin was het de vorige keer ook heel druk met mensen en lastig parkeren. Het was ook wel een beetje lastig, mama wilde het echt heel graag proberen en op een gegeven moment hoorde je vanaf de achterbank alleen nog maar: “Daar was een plekje mama, je rijd een plekje voorbij mama”. Mama zette de auto stil en toen heeft papa gauw geparkeerd. Het rijden van mama gaat super goed maar parkeren moet nog een beetje wenen. Als je bij Kijkduin dan even stil staat om te kijken hoe je in een vakje moet draaien heb je gelijk 20 auto’s staan wachten en die druk is nu nog even te veel. Verder doet het mama het super en zijn we heel trots!

Bij Kijkduin hebben we heel veel Pokémon gevangen. Yahro en Viënn hadden een hele tijd heel lief staan kijken bij de draaimolen en ook al keer gevraagd bij de eigenaar wat het kost om een rondje te maken. Ineens komt Yahro naar papa en mama toegerend en zegt: “1 van jullie moet meekomen naar die meneer”. Papa en mama zagen de bui al hangen: “Wat hebben ze nou weer gedaan!?”.

Omdat ze zo lief waren en niet de hele tijd gingen zeuren om centjes voor de draaimolen had mama al een centje gepakt zodat we er in konden. Eerst maar even meelopen met Yahro om te kijken wat er nu aan de hand was. Gelukkig bleek het heel erg mee te vallen, eigenlijk was er niks aan de hand. De eigenaar van draaimolen gaf mama twee kaartjes zodat we gratis een rondje konden maken want we waren zo lief geweest en hij gunde ons (Yahro en Viënn) dat wel. Heel lief natuurlijk en mama had toen ons toch ook centje gegeven zodat we nog een keertje konden gaan.

Uiteindelijk hebben we nog een hele mooi zonsondergang vanaf het strand gezien en was het pikkedonker toen we naar huis reden. Heel moe zijn we toen lekker gaan slapen.

Het heeft even geduurd maar eindelijk hadden we weer een moment kunnen plannen waar we weer eens gezellig samen er op uit konden met Frank, Nancy, Femke en Yara. Samen hadden we besloten dat in Rotterdam naar het Plaswijckpark zouden gaan. Papa en mama waren hier ook nog nooit geweest maar Nancy kwam hier vroeger wel vaker. Dat Nancy toch ook wat ouder is geworden bleek al snel want er was het nodige veranderd.

Kaye ging gelijk in een bootje dat omhoog word getakeld en dan in het water plonst. Viënn was te klein en Yahro zag het niet helemaal zitten. Daarna waren Frank en Nancy ook in het park en gingen we eerst samen kaboutertjes zoeken. Dat er ook cavia’s waren vonden de kids erg leuk.

De beide papegaaien vond iedereen ook erg mooi maar dat eentje naar beneden kwam en tegen het raam begon te pikken zorgde toch voor iets angstiger gezichtjes. Daarna gingen de volwassenen aan een tafel zitten en gingen de kinderen in de draaimolen en lekker spelen in de grote speeltuin.

Na een broodje te hebben gegeten gingen we naar de verkeerstuin. Dat was erg leuk. Alleen konden de kinderen niet allemaal samen spelen. Femke is nog net wat te jong en moest dus bij de kleine verkeerstuin waar Kaye, Yahro en Viënn niet meer in mochten.

Nadat iedereen netjes zijn auto geparkeerd had was het tijd om even lekker met water te spelen. Alle kinderen hadden de zwembroek/het badpak mee dus gingen helemaal los en waren ook kleddernat. Nadat iemand zijn hoofd had gestoten en iedereen het toch wat koud begon te krijgen vertrokken we weer richting verkeerstuin. Omdat we toch een beetje rekening met het eten moesten houden gingen we nog gauw 1 ritje in het treintje, toen kwamen we er toch wel achter dat we een aantal activiteiten nog niet hadden gedaan. De enige activiteit die nog echt op het programma stond en we bijna waren vergeten was het waterfietsen in de zwaantjes. Deze fietstocht hebben we dus nog even ondernomen.

Hierna stond nog een BBQ op het programma dus op naar het huis van Frank en Nancy. Daar alles klaar gezet en heerlijk gesmikkeld. Bedankt voor de gezelligheid Frank, Nancy, Femke en Yara. Moeten we snel weer eens doen.

Zondag 26 april, alle familie en veel bekenden van de familie verzameld in Sneek bij pake en beppe. Vandaag de dag dat Daniel gedoopt wordt. Ook ons hele gezin was uitgezocht door oma Guido en tante Harma. De doop vind plaats in de Martinikerk. Voor we daar heen gingen was het weer ouderwets hectisch met verkleden en doopjurk, gelukkig waren we uiteindelijk mooi op tijd.

Kaye, Yahro en Viënn waren er natuurlijk bij en werden ook vragen gesteld. Hier uit blijkt wel dat de kids niet op hun mondje zijn gevallen. Ze maken het zelfde dominee soms nog wel eens een beetje lastig met hun antwoorden. De andere mensen die ook bij de dienst aanwezig waren vonden het in ieder geval heel gezellig dat er zoveel kinderen aanwezig waren, dat is de laatste tijd niet zo vaak meer het geval.

Het was een mooie dienst en de koffie met oranjekoek smaakten ook heel goed bij pake en beppe thuis.

Soms heb ik het wel over paardrijden, bij tante Wilma en Kyra heb ik dat toen ook gezien en vind ik het echt super leuk. Maar papa en mama zeggen altijd dat het ook wel duur is allemaal. Nu hadden we gezien dat in de buurt een manege een open dag heeft. Dat leek ons een mooie gelegenheid om eens te gaan kijken bij de manage.

Bij aankomst reed er een span paarden rondjes en in de bak was iemand aan het warm lopen. In de bak werden ook trainingen gegeven door iemand die blijkbaar heel goed is met paarden. Daar ging uiteindelijk ook iemand met zijn paard over stokken heen en springen en het paard heel gek laten lopen. Ik weet niet meer precies hoe dat heet, maar het zag er echt heel mooi uit.
Ook mochten we zelf op een pony rijden, dat heb ik natuurlijk wel even gedaan. Echt super leuk, echt een prachtige manege!

Vandaag de dag dat onze buurtjes gingen trouwen: Gonny en Danny. Hier waren we allemaal voor uitgenodigd, tenminste voor het feestje dan! Dus we gingen met zijn allen naar de receptie en lekker taartje eten en wat drinken. Daarna brachten papa en mama ons naar opa en gingen zij naar het avond feest.

Het was heel gezellig met Damian en Amy en alle mensen. Gonny en Danny: van harte met jullie huwelijk! Opa ook bedankt, het was gezellig om bij jou te logeren.

Wat een nieuws in de familie, tante Harma en ome Guido hebben een zoontje gekregen. Hij heet Daniel en vandaag gingen we naar hem toe. Papa en mama waren wel een beetje voorzichtig en drukten ons meerdere keren op het hart om toch echt voorzichtig en een beetje rustig te doen.

De baby is natuurlijk nog erg klein en tante Harma en ome Guido moeten nog een beetje wennen aan de gezinsuitbreiding. Een wervelwind van de drie Sikmaatjes is dan niet altijd wat je nodig hebt. Het was echt leuk om de kleine Daniel te zien en Viënn wilde ook niet anders dan hem vasthouden.

Thuis moet ze niets van poppen hebben maar zo’n klein schattig wezentje, daar wil ze de hele dag wel mee kroelen. Yahro was ook super blij en in plaats van te gaan spelen en rond te rennen deed hij bij de baby kijken en soms zelfs ruzie maken met Viënn wie hem vast mocht houden of dicht in de buurt zitten. Jongens, een baby is toch geen speelgoed!

Kaye wist niet echt wat hij er mee aan moest maar vond het vooral super schattig. Het was wel een hele grote indruk die hij moest verwerken want zolang we bij tante Harma in huis waren, kon hij zich niet een houding geven. Op de terugweg in de auto vertelde Kaye dat ook hij de baby echt wel lief vond.

Daniel Kleijn, welkom in de familie!