Categorie: dagboek

De tijd vliegt … sinds de trouwerij van papa en mama op 7 augustus en je dus echt volledig bezig bent met jou geboorte lijkt de tijd weer zo snel te gaan. Vandaag alweer de 26weken afspraak bij de verloskundige. Afspraak gemaakt voor een groei echo en een placenta ligging.

De placenta moest toch al en omdat de kleine niet zo erg groot was bij de eerdere echo’s wilden ze toch even zekerheid of alles goed ging en er wel echt groei in zat. Dus echt stress was er niet maar voorkomen is beter dan genezen he.

Om toch even zeker te zijn of het nu inderdaad een meisje word besloten om vandaag een geslachtsbepaling te laten doen. Als je 2x hoort dat het een meisje word heb je toch een stuk meer zekerheid. Bij het echobureau hielp een hele aardige vrouw ons. Ze had binnen de minuut al gezien en laten zien dat het toch echt een meisje word.

Daarna probeerde ze voor ons een 3D profieltje te maken. Nu we der toch waren. Erg aardig want het is iets waar je normaal flink voor moet bepalen. Om het kwartiertje vol te maken ging ze er even vol voor. Dus we hebben haar prachtig mooi gezien. Volgens de dame die de echo deed alleen niet zo moe als ze wel eens heeft gezien en daarom hebben we geen 3D foto.

Toch heel bijzonder om het zo te zien.

Alles zag er weer super uit. Mama moet er een beetje om denken dat ze af en toe wat rust neemt als haar lichaam daarom vraagt. Iets wat nogal moeilijk is met 2 kinderen maar jah.

Uiteraard ook alle informatie die we op de 20 weken echo hadden gekregen doorgegeven. Omdat de placenta niet helemaal goed ligt moeten we binnenkort nog een echo om te kijken of die netjes verplaatst is. Hij ligt nu strak tegen de baarmoedermond aan wat bij de bevalling voor grote problemen kan zorgen.

Alsof je in 8 dagen 3x zo groot bent geworden. Je schopt enorm hard. Zo hard dat mama gewoon last van haar blaas en buik krijgt. Ook voelt ze haar ribbenkast gebeukt worden. Echt niet normaal zoals jij tekeer gaat daar binnen. Ja zoals het nu voelt is mama toch wel bang hoe ze de komende weken door moet komen. Want je wordt alleen maar groter!

Mama voelt je al een hele tijd bewegen in haar buik. Dat geeft haar een heel prettig gevoel. Het enige dat papa kon was luisteren via de Angelsound. Maar het is natuurlijk veel leuker om de kleine lekker te voelen. Mama had flink pijn in de buik zo actief was je. Daarom riep ze gauw papa erbij.

Ja hoor, daar was ze dan. Papa kon haar eindelijk ook voelen schoppen. Het voelde wel ver weg maar het was er wel. Daar gaat het natuurlijk om. Een heel mooi en toch wel ontroerend moment.

Vandaag een hele grote dag. Eerst naar de verloskundige. Daarom komen pake en beppe vroeg. Dan kunnen zij even gauw oppassen en kunnen papa en mama samen naar de verloskundige. Daar aangekomen bleek alles goed te zijn. Ook werd gevraagd wanneer we de 20 weken echo hadden, want moest wel gebeuren. Nou ehm… vandaag. Zeg maar over 2 uurtjes.

Twee uurtjes later zaten we te wachten bij de verloskundige. Voor ons idee heel relaxed en gezellig. Want je hebt de kans om lekker naar je kleine te kijken. Maar niets is minder waar. Eigenlijk is het weer een hele serieuze zaak. Voor hetzelfde geld blikt er iets mis te zijn. Je gaat er natuurlijk niet van uit maar toch.

Zoals de beide vorige keren werd er weer behoorlijk de tijd genomen. Alles werd weer heel duidelijk in beeld gebracht en het zag er allemaal super uit. Niet alles ging in 1x lekker soepel. Dus dat de kleine een eigen willetje heeft is 1 ding dat heel zeker is. Want echt stil liggen of de benen stil houden zat er niet in. Iedere keer zat er wel een voet voor of een hand bij de mond.

Uiteindelijk gingen pake en beppe even de deur uit. Want mama wilde heel graag horen wat het zou worden. Nou dat was allang gezien en daarom zocht ze het nog even voor ons op. Het word een meisje! Nu nog kijken dat we dit de volgende 20 weken geheim kunnen houden.

Met je broer (Yahro) zijn oma en beppe mee geweest met de 20 weken echo. Iedereen was heel erg enthousiast en blij. Ook bleek achteraf dat pake het toch ook wel erg interessant en vooral leuk zou vinden. Het verschil met vroeger en al die dingen.

Nou geen enkel probleem natuurlijk. Erg leuk idee dus om pake nu even mee te vragen. Pake had er echt niet op gerekend maar was zeer vereerd. Die zien we dus op 8juli bij de echo.

We hebben natuurlijk dat ding in huis waarmee je het hartje van de kleine kan horen. Deze gebruiken we niet zo vaak en eigenlijk had vooral papa daar ook echt niet meer bij stilgestaan. Mama dacht er anders over. Die wilde toch graag even luisteren of het hartje al te horen was. Het koste wat moeite maar het hartje werd gevonden. Dus hebben we voor het eerst je hartje gehoord!

De tweede echo. Niet echt heel gespannen maar toch een beetje stap je daar dan binnen. Voor hetzelfde geld hoor je nu toch dat het niet helemaal niet goed zit. Maar vergeleken met de vorige echo en nu was de groei perfect. Er zat vooruitgang in de groei en ook wat ze met 3 weken verder graag zien dus we hoefden ons nergens zorgen over te maken. Alles ziet er prima uit!

De eerste echo. Even kijken hoe het boontje er uit ziet. Of je het boontje ziet kloppen en hoever het nu ongeveer is. Volgens het aantal millimeter was je 8 weken… maar volgens de tijd zoals ze rekenen vanaf laatste ongesteldheid zouden we toch echt verder zijn. Dus afspraak gemaakt voor nieuwe echo, 3 weekjes verder om zeker te weten dat alles goed gaat. Gelukkig klopte het boontje wel!