Viënn is natuurlijk helemaal gek van dolfijnen. Daarom zitten papa en mama al een tijdje te kijken of we daar met haar verjaardag iets voor kunnen doen. Er is alleen een klein probleem, rond haar verjaardag is het dolfinarium dicht. Dat is natuurlijk niet zo leuk.
Na veel snuffelen op het internet heeft mama uiteindelijk kaartjes geregeld en dus gingen we vandaag richting Harderwijk voor het Dolfinarium. Dat was wel een super verassing en Viënn, Kaye en Yahro. Blijkbaar zijn ze nogal aan het verbouwen in de omgeving dus we moesten parkeren op een grasvlakte en dan met de bus naar het Dolfinarium toe.
In de bus hoorde je al een paar keer dat ze nu wel wisten waar we naar toe gingen. Maar het goede antwoord zat er soms tussen maar vaak ook niet. Uiteindelijk zagen ze het natuurlijk wel en toen bleek wel dat ze de verassing konden waarderen. Hier hadden ze wel zin in. Voor het park was een mevrouw folders aan het uitdelen. Kaye is zelfs nog terug gelopen om een folder te halen, want er stond allemaal informatie over dolfijnen op dus leuk voor Viënn. Echt heel leuk was de folder niet helaas, het was een actiegroep die deze folders uitdeelde.
Bijna gelijk toen we het park inkwamen en we de dagagenda bekijken zagen we dat er gelijk er een show van Aquamundo was… dus rennen. Want die show moesten we natuurlijk wel zien. Een heel mooi plekje hadden we niet maar we konden wel het meeste goed zien. In ieder geval zagen we heel mooi welke capriolen de dolfijnen allemaal uithaalden. Viënn vond het super en de anderen ook.
Echt heel warm was het buiten niet maar het meeste is toch buiten. Beste is om dan maar goed in beweging te blijven. Daarom gingen we dus bij alle dieren kijken, zoals ook de vissen. Het leuke van deze visvijver is dat je er ook kan voelen aan de vissen. Yahro zou heel stoer zijn hand er wel even insteken en voelen tot hij zag dat de vissen best wel groot waren. Uiteindelijk hebben ze toch allemaal de vissen aangeraakt. Vooral de (volgens ons) schol was heel groot. Op een gegeven moment zouden we naar de walrussen show gaan maar Viënn zou hem toch nog even aanraken. Kon precies want hij zwom voor de rand waar we stonden langs. Dus haar handje gaat het water in.. de vis komt aangezwommen en 10 centimeter voordat ze hem aankan raken trekt ze als een gek haar hand uit het water: “Ik durf toch niet, maar ik ga het wel doen”.
Zo stonden we daar dus nog een aantal keren dat we nu echt weg gingen maar ze toch nog aan wilde raken en wat denk je? Ze heeft hem toch aangeraakt.. het was heel kort en ze vond het heel spannend maar ze heeft het wel gedaan!
De walrus show was fantastisch, we zaten ook heerlijk uit de wind in het zonnetje. Dan is het genieten hoor. Ook de show met de zeeleeuwen was weer super grappig, daar zaten we onder de warmtelampen dus ook prima te doen, hihi. Daarna gingen we nog een keertje naar de Aquamundo show, dat wilde Viënn echt heel graag en omdat we nu op tijd waren konden we op een goede plek zitten zodat we alles helemaal goed konden zien. Dat maakt de show toch wel een stukje leuker.
Na de show liepen we met Viënn naar het verblijf waar de dolfijnen zwemmen en ook wel worden getraind. Daar kun je ze via grote ramen dan ook helemaal zien zwemmen. Daar kregen de dolfijnen eten, ze lusten heel veel vis. Ook mochten er mensen met de dolfijnen op de foto. Als verassing voor Viënn haar verjaardag hadden we een ticket gekocht waarmee zij met een dolfijn op de foto mocht. Dit had ze echt niet verwacht en ze was dolblij. Ze kon het bijna niet geloven.
Het was alleen ook wel erg spannend, maar papa en mama mochten niet mee lopen. Alleen maar de mensen die een kaartje hadden om met een dolfijn op de foto te gaan. Uiteindelijk liep ze toch met wat andere mensen mee en toen je haar zo in de rij zag staan was het net alsof ze met hun naar Dolfinarium was gekomen. Hoe dichter ze bij haar beurt kwam hoe meer spanning er van haar gezicht te lezen was. Toen ze uiteindelijk aan de beurt was om de foto te laten maken ging ze als een volleerd model zitten en was het zo klaar. Ze mocht de dolfijn zelfs even aanraken.
Papa en mama kregen een hele dikke knuffel toen ze weer terug kwam en ze raakte niet uitgepraat. Het had een enorme indruk gemaakt op de kleine spruit. De foto werd ook gelijk ontwikkeld dus moesten we even het halve park weer doorlopen naar het winkeltje waar dit werd gedaan. Rustig wachten zit er na zoveel spanning natuurlijk niet meer in. Daarom gingen de kinderen lekker in de speeltuin spelen en papa en mama deden wachten. Op een gegeven moment tijdens het wachten vroeg mama aan papa of die even bij de kinderen wilde kijken. Geen probleem natuurlijk, leek ook overbodig want we hadden ze net nog allemaal gezien. Kaye bij de zeeleeuwen en het voeren aan het kijken: check. Yahro bij de glijbaan: check. Viënn bij de… huh… waar is Viënn?
Dus papa gauw tegen mama zeggen dat Viënn niet op de afgesproken plek was en gelijk begonnen met zoeken. Niet gauw daarna was ze gelukkig weer terecht. Ze was gewoon even ergens wezen kijken…. Papa en mama een hartverzakking rijker, kind van geen kwaad bewust. Niet lang daarna was de foto klaar en die is echt heel erg leuk geworden.
Het was inmiddels sluitingstijd van het park dus het werd tijd om de bus weer op te zoeken en voldaan huiswaarts te gaan.