Vandaag gingen we weer even weg want het was ook heerlijk weer. Vorig jaar hebben we dit ook gedaan en dat was erg ehm.. voedzaam. Heerlijk vers fruit zelf van de boom plukken, fruit dat dan gewoon nog bijna 3 weken goed blijft! Nationale Appelplukdag noemen ze dat tegenwoordig.
We gingen ook naar dezelfde boerderij als vorig jaar. Er was wel een verschil want deze keer gingen we op een andere akker plukken (dat wisten we eerst niet). Je kon een muntje kopen zodat je met de trekker met aanhanger naar het plukterrein kon worden gebracht. Vorige keer hadden we dat stukje gelopen maar de kinderen vonden dat natuurlijk erg leuk. Je kon met een normale wagen met bankjes of een diervervoerkar. Uiteraard moesten wij wachten op de diervervoerkar. Yahro had daar zijn zinnen op gezet!
Dus wij ingestapt en daar ging de trekker. We reden het boerenerf af. Ok, leuk, ze maken er echt een tochtje van richting de akker in plaats van er gelijk heen te rijden. Yahro en Viënn begonnen dierengeluiden te maken. Ze waren schaapjes en iedere fietser die we tegenkwamen moest het horen. Toen kwamen we bij stoplichten en gingen we onder het spoor door, dat is wel gek. Rechtsaf en een stukje rechtdoor, weer een parkeerplaats. Daar tegenover was het plukken. Een hele andere plek dus.
Stiekem toch wel blij dat we dan maar even de makkelijke weg hadden gekozen kregen we voordat we mochten gaan plukken nog even uitleg hoe je het beste kan plukken en waar je op moet letten. We kregen 2 tasjes mee en konden daar appels (alle soorten), peren (conference) en stoofperen in doen. Per 1 kilo 1 EUR. Er werd door de kinderen natuurlijk gelijk geplukt. Iedere appel die we tegenkwamen ging in de tas. Rustig aan kinderen, we hoeven de boomgaard niet leeg te plukken!
Nieuw doel voor de kinderen: “Papa wil grote appels!”. Die bleken er alleen ook heel veel te hangen. De kinderen even in de rem – oftewel we gaven ze een mooie appel om op te eten – en op naar de stoofpeertjes. Het appel eten bij Yahro ging natuurlijk weer niet helemaal van een leien dakje dus moest er steeds een hapje in gebeten worden zodat hij het alleen maar hoefde te kauwen. Lang leven losse tanden! We hebben grote mooie stoofperen geplukt die hopelijk nog een lange tijd goed blijven want we hadden van pake en beppe ook al stoofpeertjes mee gekregen.
Nu waren we alleen nog op zoek naar de handperen. Het duurde maar even en toen hadden we die ook gevonden. Daar hingen ook echt weer flinke joekels tussen. De kinderen weer flink geremd in het plukken want vooral Viënn plukt gewoon echt alles wat ze ziet. Als ze nog iemand zoeken om te helpen met plukken dan moeten ze haar hebben. Als een kleine havik spot ze ieder stukje fruit. Soms trekt ze wel per ongeluk het steeltje er ook uit, daardoor gaat het fruit snel slecht worden. Dat is dus niet zo handig.
Met volle tassen gingen we naar de weegschaal. Mama schatte dat we misschien wel voor 20 kilo fruit hadden en papa zei 13. Het resultaat was 13,50 KG. Niet duur voor super vers lang houdbaar fruit. We gingen alleen ook wel een beetje voor de bloemen en bij dit veld was het qua wat er stond aan bloemen niet zo denderend. Dan maar terug naar onze veewagen en naar de boerderij.
Er stonden al veel mensen te wachten maar er passen ook echt een heleboel mensen in zo’n veewagen, zouden er ook zoveel dieren in passen? De beide schaapjes gingen weer helemaal los en een aantal kinderen deden al gauw mee. Gekke kinderen ook! Weer bij de boerderij gekomen gingen we kijken bij de boomgaard waar we vorig jaar ook hadden geplukt. Dat hek zat dicht maar er waren wel weer bloemen te plukken.
Yahro en Viënn gingen aan de slag en een kwartier later kwam Yahro aangelopen met zijn trots. Het enige probleem was dat de bloemen tijdens het plukken wat te verduren hadden gehad of hij had echt alleen maar groene stengels geplukt. Viënn zat daarentegen ergens midden in het veld, je kon haar niet eens zien alleen maar horen. Na een tijdje kwam die ook terug want Yahro wilde met haar in de fruitkarretjes met een klein trekkertje ervoor over het land rijden. Haar buit: 3 bloemetjes met een steeltje van 2 centimeter.
De kinderen gingen in de fruitbakken een rondje maken en mama maakte een mooie bosje bloemen. Het leek iedereen een goed idee als we dit bosje bloemen dan naar oma’s graf gingen brengen. De kinderen vonden het wel mooi om weer even bij het graf te zijn, alleen stond er wel behoorlijk wat onkruid. Samen hebben we het graf weer een beetje netjes gemaakt en de bloemen op het graf gezet. Nadat ze oma nog een dikke kussen hadden gegeven zijn we toen huiswaarts gegaan.
Thuisgekomen de kinderen onder de douche gegooid en nadat de douche uit was gezet duurde het heel lang voordat de deur open ging zodat ze zich gingen afdrogen. Uiteindelijk maar een blik geworpen in de badkamer en toen bleek dat ze samen bezig waren om de andere tand er uit te krijgen. Viënn had Yahro de techniek geleerd dat je een nagel net onder de tand kan zetten en dan kan trekken. Waar zou zij die techniek nou vandaan hebben? De tand zat echt super los maar was er nog steeds niet uit. Yahro had een goed idee, het was nu tijd dat papa hem er dan gewoon uit zou trekken want dat hielp met de vorige tand ook.
Hij had helemaal gelijk want papa kon met een klein beetje moeite de tand er nu zo uithalen. De tand die inmiddels misschien al 2 maanden super los zit en waar Yahro heel veel last van heeft met eten is er uit! Omdat nu ook zijn voortand aan de linkerkant boven er uit is noemen we Yahro weer even Tandloos, wat een gat zit er nou. Heel blij ging hij toen nog even vertellen hoeveel tanden er nog meer los zaten. Laten we hopen dat hij nu eerst weer even normaal kan eten voor ze weer zo los zitten dat hij er last van heeft.