Opa kwam oppassen zodat ik met mama weg kon. We gingen op de fiets naar het WKZ want het bleek heel makkelijk te doen op de fiets. Om 14:00 moesten we er zijn. Ik werd weer liefdevol ontvangen door de zuster. Ik ging net als met bloedprikken een kamertje in met tv. Eerst gingen ze 10 minuutjes lang met iets van electrisch over mijn armpje heen om zweet op te wekken.
Daarna ging er allerlei verband met een watje er omheen. Dit moest flink gaan broeien zodat het watje vol met zweet zou komen te zitten. Hiermee moest ik 3 kwartier rondlopen en daarna zou het watje gewogen worden. Als het zwaar genoeg was betekende het dat er voldoende zweet opgevangen was om de test verder uit te voeren. Mocht het niet zwaar genoeg zijn dan moest ik nog een ronde.
Gelukkig was het na 1 ronde al klaar. Helaas kreeg ik niet gelijk de uitslag. Deze test word iedere dinsdag op het lab onderzocht wat dus betekend dat ik pas aankomende woensdag hiervan de uitslag zal weten. In het Diak werkten ze dus met het digitale apparaat maar zover zijn ze hier niet. Ze hebben hem wel maar werken er nog niet volledig mee. Is nog in testfase.
In ieder geval had ik het weer geweldig gedaan en toen ik naar huis ging deed ik mijn lipjes tuiten om de zuster een dikke kus te geven. “Ohhh wat een schatje”, zei de zuster. Jah, ik ben me der eentje.