Iets waar ik in november al mee begon werd heel langzaam uitgebreid. In eerste instantie probeerde ik soms een stapje te zetten en liet me gauw vallen. Daarna breidde ik het uit met een paar stapjes en dan toch gauw weer gaan zitten. Het vertrouwen was er echt nog niet.
Gelukkig komt het vertrouwen er wel en ineens liep ik gewoon. Sinds vandaag deed ik niet meer iedere keer vallen maar stapte ik vrolijk van de ene kant van de kamer naar de andere. Daar draaide ik dan om en liep weer terug naar de tafel. Snap eigenlijk niet waarom ik het nu pas doe want het is echt een eitje ik ben er erg goed in.
Het ziet er heel grappig uit vinden papa en mama. Ik zwalk ook nog wel een beetje maar ik loop ook nog maar net.