Viënn.nl

Vandaag ging ik lekker spelen bij Laurens, dat is een jongetje uit mijn klas. Daar had ik echt super veel zin in want ik vind Laurens namelijk heel erg lief en leuk. Het was superleuk om bij Laurens te spelen en we hebben heerlijk geravot in de tuin en de Vlaamse reuzen geknuffeld.

Toen ik thuiskwam moest ik uiteraard eerst maar gelijk even douchen om weer lekker fris en schoon te worden. Nadat ik onder de douche vandaan kwam vertelde ik dat ik eigenlijk heel erg verliefd ben op Laurens en dat ze hem vandaag een kus op zijn mond gegeven. Ik glunderde van oor tot oor en vertelde ook nog even dat we het niet aan de papa en mama van Laurens hadden verteld want we waren bang dat die het niet leuk/goed zouden vinden. Toen sloot ik af met de medeling: “maar we hebben niet echt verkering”. We wachten de ontwikkelingen af….

Pake had de aanhanger nodig van Jarig (een vriend van pake en beppe). Die woont op een soort boerderij dus we (Yahro en Viënn) wilden graag mee. De reden waarom wij zo graag mee wilden was al snel duidelijk: een rondje rijden op de trekker. Dat mocht wel van Jarig. Nee, natuurlijk hebben we niet zelf gereden! Jarig deed rijden en wij zaten er glunderend naast. Het was echt heel leuk.

Vandaag ging ik naar het verjaardagsfeestje van Milly. Daar had ik echt enorm veel zin in. Wat we precies gingen doen wist ik nog niet maar we moesten na het feestje opgehaald worden bij een ander adres dan waar Milly woont.

Wat we gingen doen vond ik super spannend maar ook superleuk. We gingen een theatershow maken en dat aan alle ouders laten zien. Het was best wel moeilijk om een verhaal te bedenken en dan te kijken wat iedereen precies ging doen. Uiteindelijk ging ik een voorstelling doen waarbij ik een koning was en wij op de vlucht gingen voor een gevaarlijke wolf.

De show voor alle ouders laten zien ging uiteindelijk heel goed. Super stoer!

Vandaag was er een spannende activiteit op school. De ANWB kwam langs en het enige wat Yahro en Viënn eigenlijk wisten of het idee van hadden was dat ze met skelters of een autootje iets van een parcours konden doen. Klonk allemaal super leuk, maar wat zou het nou echt worden?

Nadat ze uit school kwamen en dus konden vertellen wat er allemaal wat was gebeurd waren ze allebei super druk en wilden beiden heel graag vertellen. Nou, zo ging het niet helemaal. Er moest zelfs worden gevraagd hoe het nu was geweest. Viënn was al vertellende toch wel wat enthousiaster maar ook wel een beetje ontdaan. Ze gaf heel duidelijk aan het echt heel belangrijk is om altijd je gordel om te doen, dat het geen geintje is. Want ze zaten in een test auto met een pop, ”wij zaten allemaal netjes in de gordel… maar de pop niet. Toen gingen we heel hard.. die auto kon volgens mij wel meer dan 600 maar zo hard reed ie gelukkig niet en toen op de rem. De pop vloog zo … uit de auto! “. Dit vertelde ze met grote ogen. Daarna kwam er nog achteraan dat zij het eigenlijk altijd wel goed doet door gelijk als ze in de auto zit de gordel om te doen.

Yahro was iets stoerder en die zij dat het best zielig was dat die pop wel 100x uit de auto moest vliegen. Die moest toch allang dood zijn.

Gelukkig was het maar een pop en hebben allebei een mooi streetwise diploma gekregen. Papa en mama zijn in ieder geval erg benieuwd of ze wat er geleerd is ook in de praktijk gaan brengen.

Omdat mama op vakantie was naar de Spaanse villa van pake en beppe, hadden we papa een paar dagen voor onszelf. Die had bedacht dat het wel leuk zou zijn om wat te gaan doen met Ome Germ en tante Irma. Die reageerden enthousiast, en dus werd het plan gesmeed om met z’n allen naar dierentuin Rotterdam Blijdorp te gaan. Mama had na wat speurwerk tickets met korting kunnen regelen, en dus stonden we op deze frisse zaterdagochtend om 11.00 uur voor de ingang.

Meteen bij binnenkomst zagen we de zeeleeuwen, en vooral Yahro en Viënn werden daar helemaal enthousiast van. Wat hun betreft hoefden we helemaal niet meer verder, maar konden we gewoon de hele dag naar de zeeleeuwen gaan kijken. Bij de zeeleeuwen lag er ook nog een telefoon in het water, wat veel vraagtekens opriep bij ons alle drie. Uiteindelijk gingen we toch maar verder naar het Oceanium, waar logischerwijs allemaal zeedieren te vinden zijn.

In het Oceanium zagen we eerst een enorme witte haai. Ook kon je in de bek kruipen van de inmiddels uitgestorven megahaai, wat vooral Kaye heel interessant vond. Hij vertelde ook meteen dat Freek Vonk was aangevallen door een haai. Vervolgens kwamen we in de enorme tunnel, waar allemaal dieren over en naast je zwemmen. We zagen enorme zeeschildpadden, haaien, roggen, maar ook prachtige tropische vissen. We waren alle drie erg onder de indruk, en eigenlijk wilden we weer niet weg hier. Uiteindelijk gingen we toch maar, vooral omdat bleek dat er in de volgende ruimte babyhaaien werden gekweekt!

Viënn raakte meteen in gesprek met een verzorgster, die heel goed uitlegde hoe haaien zich voortplanten. We kregen haaieneieren te zien, waarna de verzorgster ons meenam naar een aquarium. Daar wees ze naar een soort zakje, en daarin konden we een minihaaitje zien opgroeien. De rest van de dag hebben we op verschillende plekken nog grotere uitvoeringen van deze soort haai gezien, wat vooral Viënn heel interessant vond. Er waren hier ook Nemo’s en Dory’s, pinguïns en dolfijnen en koraalriffen.

Aapje Kaye wilde vervolgens heel graag de gorilla’s zien, maar die waren vanwege het slechte weer binnen, op een locatie waar je als bezoeker niet kon komen. Dat was jammer, maar gelukkig waren er nog talloze andere dieren die een verpletterende indruk maakten. Kaye bijvoorbeeld was gefascineerd door de cobra, bij wie in het hok drie dode muizen lagen. De cobra kroop de hele tijd langs het raam en leek ons als bezoekers aan te gaan vallen.

Ook bij de ijsberen schrokken we allemaal flink. We stonden bij het raam naar ze te kijken, waarna er een ijsbeer heel rustig op ons afliep. Er leek niets aan de hand, maar plotseling viel de ijsbeer ons aan, waarbij we héél erg blij moesten zijn met de glazen plaat. Kaye sprong van schrik een paar meter naar achter, waarbij hij Yahro raakte. Ook ome Germ en tante Irma schrokken zich kapot, waarna we maar snel verder liepen.

Toen kwamen we bij de prairiehondjes, en die waren echt zó lief! Er zaten er twee helemaal op de rand van het verblijf, rustig naar je te staren of lekker te smikkelen. Je kon ze zelfs aanraken! Ook kon je jezelf een prairiehondje voelen, door in hun gangenstelsel te kruipen. Alle drie hebben we dat geprobeerd.

Daarna kwamen we bij een enorme hal, waarin ze een tropisch klimaat hebben nagebootst. Er waren hier allemaal prachtige vlinders en Viënn liet de kans niet onbenut om enkele dode vlinders te bestuderen, samen met een verzorgster. Ook Yahro sloot vervolgens aan, terwijl Kaye vooral geïnteresseerd was in de enorme wurgslang die hier rondkroop.

Op weg naar de olifanten kwamen we nog langs een mamatapir en een babytapir, die heerlijk aan het rondrennen waren met z’n tweeën. De mama plaste telkens tijdens het rennen, waarbij je het gevoel kreeg dat je misschien wel geraakt kon worden. Vooral Kaye vond dat heel grappig!

Bij de olifanten was het vervolgens ook weer erg leuk, vooral ook omdat de dikste olifant Irma heette! Dat vonden we allemaal hilarisch. Viënn zag ook hier weer verzorgers, en daarmee ging ze uitgebreid in gesprek. Ze leerde niet alleen veel over de olifanten (en bijvoorbeeld hun slurf), maar ook over vleermuizen en slangen. Ook Yahro vond ze helemaal geweldig, terwijl Kaye alweer op avontuur was verderop.

Nadat we nog lekker wat hadden gegeten gingen we nog langs de neushoorns en langs de giraffes, op weg naar de uitgang. De giraffes kwamen meteen naar ons toe, waarbij één aan onze handen likte! De tong voelde heel gek aan, maar je merkt gewoon dat de giraffe je geen kwaad zal doen. Al met al was het echt een hele leuke dag, waarbij we heel veel dieren hebben gezien. En we hadden nog niet eens alles gezien, dus we kunnen nog een keertje terug!

Het is kerstvakantie en uiteraard moeten we dan ook wel eens even wat leuks gaan doen. Iedereen was gespannen want alleen papa en mama wisten waar we heen gingen. Yahro vroeg of we op de snelweg moesten en het antwoord was: “Dat kan, maar het hoeft niet”. Dat maakte het niet heel veel duidelijker. De spanning in huis was uiteindelijk niet meer te houden, gelukkig hoefden we niet heel ver te rijden. We gingen namelijk naar het Nationaal Militair Museum in Soesterberg, de voormalige vliegbasis.

Parkeren was gelukkig niet zo moeilijk bij het museum. Yahro, Kaye en Viënn doken gelijk een wachthok bunker in. Daar was niet zo veel te zien dus konden we gauw doorlopen naar het museum. Onderweg kwamen we een mobiele raketinstallatie tegen, wat een ding! Vlak voor de ingang stond een hele grote leopard tank. Gelijk even een foto gemaakt, wat zijn de kinderen klein vergeleken met zo’n tank!

Binnen in het museum kregen de kinderen een verrekijker. In de hal was al heel veel te zien. Alle militaire informatie zoals die in de buurt te vinden is/was maar ook hoe het nu voor de dieren is aangepast zodat ze ook overal naar toe kunnen en alles aan elkaar verbonden is (wildbruggen bijvoorbeeld). Via de hal konden we ook de uitkijktoren bereiken. Vanaf dat punt kun je van alles zien en er staat ook heel mooi uitgelegd waar je naar kijkt. Nu was het zo dat je in ons geval het beeld er een beetje bij moest bedenken. Het was namelijk zo mistig dat we niet verder dan een 100 meter konden kijken.

Nu was het dus tijd om echt het museum binnen te gaan. Na het kaartjes scannen kregen we een mooie kaart van het hele museum. Ook nog wat informatie welke activiteiten er nog meer te beleven waren. In de eerste grote ruimte kregen we allemaal beelden te zien van onze legermacht. Mooie bankjes er voor zodat je rustig kon gaan zitten om alles te bekijken. Op dat moment leek het ook een goed idee om de app te starten van het museum “New Dawn”. Hiermee krijg je een rondleiding (via missies) door het museum en moet je goed opletten om bepaalde aanwijzingen te vinden waarmee je verder kan. Dus alle kinderen een telefoon in de hand en op zoek naar de aanwijzingen.

De app was goed uitgewerkt en de kinderen vonden het fantastisch om alle missies af te ronden. Ook gingen de kinderen een bom-robot-simulatie-spel spelen. Hiermee moeten ze met een robot de bom opsporen en vernietigen. De “robot” was een projectie en deze stuurde je door een op schaal nagebouwd dorpje. Er waren drie verschillende opdrachten. Als je het niet haalde hoorde je “BOEM”. Dit geluid kwam vrij regelmatig langs, maar goed dat het een simulatie was!

Het was allemaal heel interessant, je kon in 1 ruimte je zo een uur vermaken, als je alles goed in je op wilde nemen. Dit duurde voor de kinderen af en toe te lang dus die moesten papa mee trekken. Beneden hebben Yahro en Viënn nog in een vliegtuig gezeten met de grote vliegerhelm op. We wisten van te voren niet echt wat we moesten verwachten maar uiteindelijk is het echt super mooi opgezet, groot en goed gebruik gemaakt van de ruimte. De suppoosten zijn ook altijd bereid om iets extra’s te vertellen over bijvoorbeeld bepaalde auto’s of legeronderdelen. Kaye rende het halve gebouw rond op zoek naar alle aanwijzingen voor de app.

Wat uiteindelijk toch een beetje voor een kleine domper zorgde was het feit dat je uiteindelijk met de app naar buiten moest waar ook nog van alles te zien was. Alleen was het zo mistig en ook al wat kouder dat we deze route niet af hebben kunnen maken. Je kunt het natuurlijk ook positief bekijken, we zijn 3 a 4 uur in het museum geweest en hebben niet eens alles gezien. We moeten nog een keer terug!

Als je jarig bent geweest moet je natuurlijk een feestje vieren. Dat hebben we natuurlijk al gedaan met familie en vrienden maar met mijn eigen vrienden een feestje vieren is ook erg leuk. Dat gingen we vandaag doen. Ik had allemaal vriendjes en vriendinnetjes uitgenodigd. Kon best veel kindjes kiezen omdat mama nu ook een rijbewijs heeft dus konden we gewoon met twee auto’s worden gebracht.

Mama ging daarna naar huis en papa bleef dan bij mij. De kindjes die op mijn feestje kwamen waren: Milly, Faith, Julius, Isabel, Britt en Hugo. In de auto gingen we lekker croissantjes eten en iedereen at er wel 2. Iedereen had zijn croissantje in een zakje zodat de niet zo vies zou worden maar dat ging niet helemaal goed. Op die manier hadden we gegeten voor we bij KidzCity kwamen! Bij de parkeerplaats van KidzCity hebben we gauw de cadeautjes gedaan, alle voorbereidingen getroffen dat iedereen bij binnenkomst gelijk kon gaan spelen.

Iedereen ging helemaal los met spelen en het was erg gezellig. Vanwege de groep was niet iedereen altijd bij elkaar maar werden er wat groepjes gevormd. Dat was ook de reden dat we twee kindjes moesten gaan zoeken toen we een lekker ijsje wilden gaan eten en wat wilden drinken. Uiteraard gingen ook alle kinderen voorstellen om de andere kinderen te gaan zoeken en halen: Lekker handig ;)!

Papa hoefde over het algemeen niet zo veel te doen maar toen we wilden laser gamen gingen we hem toch even mee vragen. Dat had ik nog nooit gedaan en een aantal anderen ook niet dus wel zo fijn. Stiekem vind papa het ook wel leuk. Samen met de meiden en een heleboel anderen lekker een rondje gedaan en het ging best wel goed, ook al vonden ze het toch de hele tijd best wel spannend. Je hoorde ook de hele tijd gilletjes, super schattig.

Na zo een paar uur lekker gespeeld te hebben was het weer tijd om iedereen naar huis te brengen. Mama kwam gelukkig ook weer netjes een paar kinderen halen om thuis te brengen. ’s Avonds viel ik als een blok in slaap na een heel leuk en gezellig maar druk verjaardagsfeestje.

Bij het vorige werk van papa deden ze er niet aan, op het nieuwe werk gelukkig wel: een sinterklaasfeestje! Hier waren we nog niet eerder geweest op het werk van papa dus erg benieuwd hoe het zou gaan. Het feestje werd gegeven bij de Maarsseveense plassen. Bij aankomst op de parkeerplaats bleken er al een heleboel mensen te zijn want er stonden al veel auto’s. Het parkeerterrein daar is gelukkig zo groot dat we daar geen last van hadden verder. Ruimte zat.

Toen we richting de feestlocatie liepen stonden er al een paar pietjes ons op te wachten. Er was ook een piet aan het boeven, die stuurde ons rechtdoor terwijl we gewoon door de deur moesten. Het was nog een beetje wennen allemaal voor ons. Dat duurde uiteraard weer niet lang. Want Viënn ging natuurlijk op een gegeven moment uitgebreid op de foto met alle pieten en ging van alles vragen.

Yahro was wel wat voorzichtiger. Uiteindelijk ook wel op de foto geweest samen met de pietjes. Kaye bleef lekker bij papa en mama want het was echt erg druk en zoveel indrukken dat het een beetje veel voor hem was. Het was allemaal erg af tasten, ook voor papa en mama. Wat was nu precies de bedoeling? Kun je gewoon drinken halen, wat kun je dan krijgen? Of moet je ergens consumptiebonnetjes halen? Zodra Kaye wist dat je gewoon drinken kon bestellen was hij wel blij, hij wist ook wel wat ie wilde hebben. In een zaaltje naast de ontvangsthal stond de stoel van Sinterklaas al klaar en daar deed op een geven moment iedereen verzamelen. Even de keeltjes opwarmen met een paar liedjes en niet lang daarna kwam ook Sinterklaas binnen.

Er werd gevraagd of iemand net zo lenig was als 1 van de danspieten en wie stak daar haar vinger op: Viënn. Ze werd ook gelijk op het podium gevraagd en ging dapper laten zien wat ze op turnen had geleerd. Hier is ook een leuk filmpje van. Er werden nog wat kindjes naar voren geroepen die de kleurwedstrijd hadden gewonnen. 1 Van de winnaars was het jongste kindje van een goede collega van papa: Winfried. Winfried had alleen niet heel veel zin om in het middelpunt van de belangstelling te staan. Daar had hij over na moeten denken toen ze de kleurplaat zo mooi maakten.

Na een tijdje was het voor Sinterklaas weer tijd om te gaan en zou de pakjeskamer open gaan. Nog voordat Sinterklaas goed en wel was opgestaan om weg te gaan waren de eerste kinderen al onderweg naar de cadeautjes. Tijdens het openen van de pakjes werden er schalen met lekkere belegde broodjes maar ook met saucijzen- en kaasbroodjes geserveerd. Dat smaakte heel erg goed en met een goed gevulde maag gingen we nog even hooi halen bij een boerderij en daarna voldaan naar huis.

Viënn is natuurlijk helemaal gek van dolfijnen. Daarom zitten papa en mama al een tijdje te kijken of we daar met haar verjaardag iets voor kunnen doen. Er is alleen een klein probleem, rond haar verjaardag is het dolfinarium dicht. Dat is natuurlijk niet zo leuk.

Na veel snuffelen op het internet heeft mama uiteindelijk kaartjes geregeld en dus gingen we vandaag richting Harderwijk voor het Dolfinarium. Dat was wel een super verassing en Viënn, Kaye en Yahro. Blijkbaar zijn ze nogal aan het verbouwen in de omgeving dus we moesten parkeren op een grasvlakte en dan met de bus naar het Dolfinarium toe.

In de bus hoorde je al een paar keer dat ze nu wel wisten waar we naar toe gingen. Maar het goede antwoord zat er soms tussen maar vaak ook niet. Uiteindelijk zagen ze het natuurlijk wel en toen bleek wel dat ze de verassing konden waarderen. Hier hadden ze wel zin in. Voor het park was een mevrouw folders aan het uitdelen. Kaye is zelfs nog terug gelopen om een folder te halen, want er stond allemaal informatie over dolfijnen op dus leuk voor Viënn. Echt heel leuk was de folder niet helaas, het was een actiegroep die deze folders uitdeelde.

Bijna gelijk toen we het park inkwamen en we de dagagenda bekijken zagen we dat er gelijk er een show van Aquamundo was… dus rennen. Want die show moesten we natuurlijk wel zien. Een heel mooi plekje hadden we niet maar we konden wel het meeste goed zien. In ieder geval zagen we heel mooi welke capriolen de dolfijnen allemaal uithaalden. Viënn vond het super en de anderen ook.

Echt heel warm was het buiten niet maar het meeste is toch buiten. Beste is om dan maar goed in beweging te blijven. Daarom gingen we dus bij alle dieren kijken, zoals ook de vissen. Het leuke van deze visvijver is dat je er ook kan voelen aan de vissen. Yahro zou heel stoer zijn hand er wel even insteken en voelen tot hij zag dat de vissen best wel groot waren. Uiteindelijk hebben ze toch allemaal de vissen aangeraakt. Vooral de (volgens ons) schol was heel groot. Op een gegeven moment zouden we naar de walrussen show gaan maar Viënn zou hem toch nog even aanraken. Kon precies want hij zwom voor de rand waar we stonden langs. Dus haar handje gaat het water in.. de vis komt aangezwommen en 10 centimeter voordat ze hem aankan raken trekt ze als een gek haar hand uit het water: “Ik durf toch niet, maar ik ga het wel doen”.

Zo stonden we daar dus nog een aantal keren dat we nu echt weg gingen maar ze toch nog aan wilde raken en wat denk je? Ze heeft hem toch aangeraakt.. het was heel kort en ze vond het heel spannend maar ze heeft het wel gedaan!

De walrus show was fantastisch, we zaten ook heerlijk uit de wind in het zonnetje. Dan is het genieten hoor. Ook de show met de zeeleeuwen was weer super grappig, daar zaten we onder de warmtelampen dus ook prima te doen, hihi. Daarna gingen we nog een keertje naar de Aquamundo show, dat wilde Viënn echt heel graag en omdat we nu op tijd waren konden we op een goede plek zitten zodat we alles helemaal goed konden zien. Dat maakt de show toch wel een stukje leuker.

Na de show liepen we met Viënn naar het verblijf waar de dolfijnen zwemmen en ook wel worden getraind. Daar kun je ze via grote ramen dan ook helemaal zien zwemmen. Daar kregen de dolfijnen eten, ze lusten heel veel vis. Ook mochten er mensen met de dolfijnen op de foto. Als verassing voor Viënn haar verjaardag hadden we een ticket gekocht waarmee zij met een dolfijn op de foto mocht. Dit had ze echt niet verwacht en ze was dolblij. Ze kon het bijna niet geloven.

Het was alleen ook wel erg spannend, maar papa en mama mochten niet mee lopen. Alleen maar de mensen die een kaartje hadden om met een dolfijn op de foto te gaan. Uiteindelijk liep ze toch met wat andere mensen mee en toen je haar zo in de rij zag staan was het net alsof ze met hun naar Dolfinarium was gekomen. Hoe dichter ze bij haar beurt kwam hoe meer spanning er van haar gezicht te lezen was. Toen ze uiteindelijk aan de beurt was om de foto te laten maken ging ze als een volleerd model zitten en was het zo klaar. Ze mocht de dolfijn zelfs even aanraken.

Papa en mama kregen een hele dikke knuffel toen ze weer terug kwam en ze raakte niet uitgepraat. Het had een enorme indruk gemaakt op de kleine spruit. De foto werd ook gelijk ontwikkeld dus moesten we even het halve park weer doorlopen naar het winkeltje waar dit werd gedaan. Rustig wachten zit er na zoveel spanning natuurlijk niet meer in. Daarom gingen de kinderen lekker in de speeltuin spelen en papa en mama deden wachten. Op een gegeven moment tijdens het wachten vroeg mama aan papa of die even bij de kinderen wilde kijken. Geen probleem natuurlijk, leek ook overbodig want we hadden ze net nog allemaal gezien. Kaye bij de zeeleeuwen en het voeren aan het kijken: check. Yahro bij de glijbaan: check. Viënn bij de… huh… waar is Viënn?

Dus papa gauw tegen mama zeggen dat Viënn niet op de afgesproken plek was en gelijk begonnen met zoeken. Niet gauw daarna was ze gelukkig weer terecht. Ze was gewoon even ergens wezen kijken…. Papa en mama een hartverzakking rijker, kind van geen kwaad bewust. Niet lang daarna was de foto klaar en die is echt heel erg leuk geworden.

Het was inmiddels sluitingstijd van het park dus het werd tijd om de bus weer op te zoeken en voldaan huiswaarts te gaan.

Ome Guido en tante Harma gingen vandaag verhuizen en papa ging ze helpen. Mama bleef thuis met Kaye, Yahro, Viënn en Noah! Want Noah kwam eventjes bij ons logeren zodat iedereen goed door kon met verhuizen. Daarom had mama kaartjes geregeld voor de Ernst en Bobbie show in sporthal Dijnselburg. Je kon hier via de Jumbo vestigingen in Zeist kaartjes voor kopen want zij hadden dit geregeld.

Ook kon je nog speciaal kaartjes winnen als je met Ernst en Bobbie figuurtjes op de foto ging. Dit hebben we ook gedaan en mama is als trotse winnaar met de kaartjes op de foto geweest. Nu gingen ze daar naar toe en het was echt heel erg leuk. Zelfs mama heeft genoten, want er zaten leuke grapjes in waarvan een deel leuk was voor kinderen maar ook een stuk eigenlijk alleen gesnapt wordt door volwassenen. Al met al hadden ze een hele leuke middag.

Er waren ook allemaal bekenden. Kaye kende bijvoorbeeld Fleur die bij hem in de klas heeft gezeten toen hij nog op Oud Zandbergen zat. Je kan duidelijk zien dat de hormonen al een beetje beginnen op te spelen want hij werd helemaal zenuwachtig toen hij Fleur zo naar zich zag glimlachen.

In de avond hebben we bij tante Harma en ome Guido gegeten en Noah thuisgebracht. Toen hebben we lekker met zijn allen chinees gegeten. Dit is inmiddels bijna een traditie bij een verhuizing van de familie Kleijn. Kaye bleef helemaal alleen thuis en had een lekker pizza besteld bij de Domino. Hij had de pizza gewoon helemaal opgegeten en het super goed gedaan. Kleine jongens worden groot.